Bir Ünlünün Bayramlık Sevinci

Annem vefat ettikten sonra etrafımızda ki birçok kişi babamın evlenmesini söylemesine rağmen o evlenmeyip bize kendisi bakmayı tercih etmişti.

Annemi kaybettiğimizden beri de evde yemekleri babam pişirirdi. Ara sıra komşularımızın verdiği yemekler ve babamın pişirdikleri ile hayatımızı devam ettirirdik.


Ben o gün oruçtum, babam iftara çorba pişirmek için mutfağa girdi ve ocağa küçük bir tencere koydu. Babam hiç konuşmuyordu, neşesi yoktu ve yüzünden düşen bin parçaydı.


Ben söylemeye cesaret edemedim, kardeşim Zeynep’i konuyu açması için dürtmeye başladım. İlk başta o da cesaret edemedi ama daha fazla dayanamadı ve kısık bir sesle “Baba bize bayramlık alır mısın” dedi.

Babam hiç ses vermemişti, ocağın üzerine koyduğu küçük tencerede çorba yapmaya çalışıyordu. İlk önce duymadığını zannettim ve kardeşimi tekrar dürttüm ve hadi bir daha söyle dedim.


Kardeşim bu sefer sesini biraz yükseltti ama daha titrek bir sesle sorusunu tekrarladı. Baba bize bayramlık alır mısın” dedi.


Beklemeye başladık, acaba babam ne diyecekti? Bu bayram bize bayramlık alacak mıydı?

Bu düşüncelerle babamın çorbayı pişirmesini bekledik. Babam ocağın başında kardeşim ve ben ise hemen arkasında bir süre öyle durduk.


Bir süre sonra babam bize doğru döndüğünde, hayatım boyunca hiç unutamayacağım o manzara ile karşı karşıya kalmıştım.