Canan'ın Yaşadığı Dehşet Olay

Mahallemizde ki Suzan ablanın kuaförü vardı. Ona gidip iş istedim. Beni ilk gördüğü an şöyle bir süzer gibi baktı. Tepeden tırnağa iyice bir inceledi. Kendisine işçi değil de başka bir şey alıyormuş gibi bir hali vardı.

Bu bakışını beni korkutmuştu. Ama daha sonra bana gülüp bir de sarılınca bütün şüphelerim uçup gitmişti. Ona güvenebileceğimi anlamıştım.


Hemen yarın gelip yanımda çalışmaya başla demişti. Bana iş olarak manikür ve pedikür işlerini vermişti. Akşam eve gidince mutluluktan nerdeyse uçuyordum. Ben de çalışacak evin geçimine yardımcı olacaktım.


Akşam babam eve yine yorgun argın gelince ona iş bulduğumu söyledim. Ben size yetmiyor muyum, sizi aç mı bırakıyorum diyerek ilk başta sitem eder gibi oldu ama ben ona evin geçimine yardımcı olmak istediğimi söyleyince bir şartla çalışmamı kabul etti. O şartı da kendimi çok yormamamdı.

Günlerim kuaförde çalışarak geçiyordu. Kazandığım paranın tamamını babama veriyordum. Durumumuz daha iyiye gidiyordu. Suzan ablayla da iyice samimileşmiştik. Hemen hemen her konudan konuşur hale gelmiştik. Onun en çok söylediği şeylerden birisi de çok güzel oluşumdu. Gidip gelip bana sürekli güzelliğimi övüyordu. Elini sallasan ellisi diyordu. Bu güzellikle her şeyi yapabileceğimi söylüyordu.


Önceleri utanarak karşıladım bu söylediklerini. Bana şaka yapıyor sanıyordum. Ama bir yandan da bu söyledikleri hoşuma gidiyor fırsat buldukça aynada kendime bakıyordum. Aynada saçlarıma, gözlerime, kaşlarıma baktıkça Suzan ablanın dedikleri geliyordu aklıma.


Gerçekten güzel miydim? Bu güzellikle her istediğine kavuşursun deyince neyi kastediyordu? Bunları son zamanlarda o kadar çok düşünüyordum ki bu Suzan ablanın da dikkatini çekmişti.

Benim yine aynada kendime hayran hayran baktığımı gördüğü bir gün beni bir koltuğa çekip gülerek çok şaşırdığım bir teklifte bulunmuştu.