Yürekleri Parçalayan Yaşanmış Bir Olay

Bir gece babamın baş ağrısı dayanılmaz bir hal almış olmalı ki, duvarları yumrukluyordu, hemen ambulansı aradım durumu izah ettim.

Biraz bekledik ve ambulans geldi babamı ve annemi muayene ettiler ve ikisini de hastaneye kaldırdılar.



Bizim de karantinada kalmamız gerektiğini, 15 gün süre ile evden çıkmamamızı söyleyip gittiler.

19 yaşındaydım ve ilk defa babam ve annem olmadan evde kardeşlerimle baş başa kalmıştım.
Benden sonra ki en büyük kardeşim 14 yaşında kız, diğer erkek kardeşlerim ise 7, 10 ve 12 yaşlarında.



Annem ve babam hastaneye kaldıralı 2 gün olmuştu, sadece telefonla arayıp babamla konuşabiliyorduk, annemin telefonu bizde babamın telefonu ise kendisinde idi.
Babam ve annem aynı hastanelerde fakat farklı yerlerde idi.

Bir gün hastaneden aradılar ve hem babamın hem de annemin yoğun bakıma kaldırıldığını bilgi verdiler, bizde herhangi bir belirtinin olup olmadığını sordular.





Bizde herhangi bir sorun yoktu, fakat evde birkaç gündür görevlilerin kapıya asıp gittiği ekmekten başka bir şey yemiyorduk.


Arayanlara evimizde yemeğimizin olmadığını söyleyemedim, zira nasıl söyleyecektim ki; onlar babam ve annemin iyileşmesi için uğraşırken biz açız diyemezdim.



Birkaç gün daha bekledik artık babamın telefonu çalmıyordu, büyük ihtimalle şarjı bitmişti, sık sık arama yapmaya devam ettim. İnanıyordum ki babamın telefonu çaldığında babam yoğun bakımdan çıkmış olacak ve telefonunu şarj edecekti.


Babam ve Annem gideli bir haftaya yaklaşmıştı, artık evde ki durum dayanılmaz bir hal almıştı.