Kaynanası Öyle Bir İftira Attı ki, Hayatı Karardı

Evliliğim onuncu senesindeydi. Bir oğlumuz vardı. Çok akıllı, çok uslu bir çocuktu. Her gün ona bakıp Allah’a böyle bir evlat verdiği için şükürler ediyordum. Kaynanam da bizimle beraber yaşıyordu. İlk seneler aramız çok iyiydi. Ona erkek bir torun verince aramız daha da iyi olmuştu.

Fakat yıllar sonra aramız birden giderek kötüleşti.

Ben hem yetim hem de öksüzdüm. Mahallelinin yardımlarıyla evlenmiştim. Tüm çeyizimi onlar dizmişti. Kaynanam çok fazla bir masraf yapmadığından ayrıca sevinmişti benim gibi bir gelin bulduğu için. Birbirimizden razıydık. Ta ki yan taraftaki eve yaşlıca bir teyze taşınana kadar.

O adını hiç anmak istemediğim teyze geldikten sonra özelliklede kimsesizliğim onun gözüne batmaya başlamıştı. Gelip gidip bunu başıma kakıyor, kimsesiz diyordu bana.


Ben aldırmıyor hem ona hem de aileme en iyi şekilde bakıyor bir dediklerini iki etmiyordum. Ama bir yandan da üstümdeki baskısını artıran kaynanamın yaptıkları giderek ağrıma gidiyordu.


Bir gün yemeği, bir gün temizliği, bir gün üst başı bahane ederek bana kızıyor, bazen de kendini tutamayarak hakaret ediyordu. Başka bir gün çocuğuma analık edemediğimi diğer bir gün kocama kadınlık edemediğimi söylüyordu.

Artık dayanamıyordum onun bu tavırlarına. Odama girip gözlerim şişene kadar ağlıyordum. Kocama bu durumu söylemeye çekiniyordum. Yanlış anlar da kaynanama kızmasından korkuyordum.

Ben böyle kaynanamı korumaya çalışırken kaynanam bir gün akşam yemeğinde kocama beni şikâyet etmeye başladı.

O gün eve gelen misafirlere iyi davranmadığımı, bizi rezil ettiğimi söylemişti. Sofrada bunları duyunca o kadar şaşırdım ki tek kelime edemedim. Bunu duyan kocam beni kolumdan tutup bir odaya götürdü ve bir yaşlı kadını bile idare edemiyorsun deyip kızdı. İlk defa böyle davranıyordu bana.


Kocamın iş yerinde akşama kadar canı çıkıyordu bunu biliyordum bu yüzden birkaç güne her şey unutulur diyerek her şeyi unutmaya çalıştım. Fakat kaynanam aklına bir şey koymuştu ve onu gerçekleştirmek için en doğru zamanı bekliyordu. Nitekim birkaç gün sonra harekete geçecekti.